Ja, juli was warm. En droog. En toch staat onze tuin in volle bloei. We mogen niet klagen. Wij genoten al van kraakverse sugarsnaps, lekkere boterboontjes en heel veel heerlijke sla. Wat wil een mens nog meer?
In de pijplijn: fijne groene boontjes, aubergine, paprika, pepers, bloemkool, peterselie, basilicum, komkommer, aardappels, pastinaak, warmoes, wortel, prei, ui, andijvie, Nieuw-Zeelandse spinazie, boomspinazie, industriële hoeveelheden (veel!) selder, tomaten, ananaskers, mais, witloof, andijvie.
En dan moeten we nog beginnen zaaien voor het najaar: winterpostelein, kervel, rucola, boerenkool, Russische bladkool, pakchoi, tatsoi.
Ondertussen verzamelen we ook zaadjes. Brave hendrik, bieslook en violet zijn al geoogst, gedroogd en verpakt. Mosterdzaad en goudsbloem zijn aan het drogen en het radijzenzaad is bijna rijp.
Waarom zelf zaden winnen?
Wel.
Allereerst is het een absoluut voorrecht te mogen toekijken en meemaken hoe prachtig en wonderlijk de natuur in elkaar zit. Niet geoogste vruchten veranderen in bloemetjes. Mooi om te zien en aanlokkelijk voor de bijtjes. Daarna droogt alles uit en concentreert de plant al haar fantastische eigenschappen in ontelbare piepklein bolletjes die de belofte in zich dragen om volgend jaar uit te groeien tot volwaardige planten. Uiteraard niet bij alle planten even eenvoudig, soms zijn speciale technieken nodig, maar wij houden ons bij de eenvoudige zaken.
Vervolgens willen wij graag onze overvloed delen en ruilen. Bijvoorbeeld in een zadenbib of misschien wel een heuse zaaiclub. Een zaaiclub wat is dat? Wel je spreekt af met een 20-tal personen. Elke persoon engageert zich om één zakje zaad te zaaien en alle zaadjes uit het pakje liefdevol op te kweken tot gezonde planten. Begin mei komt iedereen samen en worden de planten uitgewisseld. Dit betekent dat je door je te beperken tot één zakje zaad, je eindigt met wel 20 verschillende plantjes. L’Union fait la force, samen zaai je sterk, zoiets.
Maar de allerbelangrijkste reden is zadendiversiteit. Dé hoeksteen van een duurzaam voedselsysteem. Zadendiversiteit dreigt (of is?) compleet verloren te gaan. Het overgrote deel van de wereldzadenmarkt is in handen van enkele industriële zadenconcerns. In tegenstelling tot tuiniers en boeren zetten zij in op hybride variëteiten. Hun zaden zijn ontwikkeld om slechts één seizoen te floreren. Daarna sterven ze af. Dat betekent: elk jaar opnieuw zaad kopen (en liefst ook nog wat chemische meststoffen en pesticiden om de boel aan de groei te krijgen). Geïnteresseerd, gechoqueerd of gebiologeerd? Bekijk deze film.
Je ziet van ons tuintje op de Puithoek naar de wereld en weer terug is soms maar een klein stapje.
Een klein stapje en tegelijk een enorme luxe. Dat bewijst één van onze tuiniers door te stellen dat het een luxe is om op vakantie gaan en geen ontplofte moestuin aantreffen als je terug thuis komt.
Thuisblijvers genieten tussendoor van mooie bloemen: cosmea, goudsbloem, zinnia, solidago, ridderspoor,...
Eind augustus vieren we de zomer en ons éénjarig moestuinbestaan (hoera!) met een potluck met zoveel mogelijk producten uit onze tuin.
Tuinier Anne verzamelde alvast de groene zaadbolletjes van Oost-Indische kers om als ‘kappertjes’ te serveren. Amal heeft vast nog wel druivenbladen over om dolma’s te maken.
Wordt vervolgd! Hou het koel!
