De samentuin Puithoek staat in bloei!

Een tijdje geleden droomden we nog over een geodetische serre. Bolvormig, met houten driehoekige structuren. Helaas, dat plan viel in duigen.

De ontgoocheling maakte ondertussen plaats voor fierheid. Sinds een dikke week staat onze aluminium serre als een (glazen) huis te blinken op onze site. Een plezier om naar te kijken. Dankzij jullie financiële steun hebben we deze kunnen aankopen bij een firma die zich specialiseert in het omvormen van afbraak-industriële serres naar superdegelijke hobbyserres. De sterkste van België, pretenderen ze. Want dat onze serre niet zal gaan vliegen bij het eerste zuchtje wind, dat is duidelijk.

De lege serre kon doorgaan als was het een mini-filiaaltje van de Verbeke Foundation. Ondertussen staan onze tomaten er in. Maar tomaten kweken dat is ook – een – kunst natuurlijk.

Verder namen we voor 6 maand afscheid van onze Thaise buurvrouw. Een absolute krak om van de meest onooglijke zaadjes fantastisch plantmateriaal op te kweken. Ongelooflijk geduldig in ienie-mienie prutswerk in de tuin. Praphit, we miss you!

Helaas konden we geen afscheid nemen van onze 2 minderjarige Eritrese jongens. Zeer blij dat ze ‘positief’ kregen en in ons land mogen blijven. Jammer voor ons moesten ze verhuizen naar de andere kant van het land. Ze hopen snel een woning in Beveren of Sint-Niklaas te vinden. Of dat zal lukken op korte termijn is niet duidelijk. Hoe dan ook, we missen ze eveneens.

Wat we niet missen zijn onze lege groentebedjes. Deze zijn nu rijkelijk gevuld. Tuinbonen, prinsessenbonen, suikererwten, bloemkolen, mosterdblad, véél sla, aardappelen, tomaten, aubergines, pepers, paprika’s, prei, ajuin, wortel, pastinaak, venkel, …

Ook interessant aan dit interculturele project is de uitbreiding van onze culinaire horizon. Terwijl wij de korianderblaadjes lekker vinden (of niet :)) blijken andere culturen vooral geïnteresseerd in de wortel van de plant. Pletten met look, peper en zout om vlees en vis mee te kruiden en saus in te dikken.

Een Palestijns gezin plukte onze druivelaar zo goed als kaal om dolmas te maken. Volgens hen groeien de druiven hierdoor beter en is de bladgroei binnen een tweetal weken terug hersteld. We zijn bijzonder benieuwd. Sowieso leert de Palestijnse vrouw ons volgende week hoe we zelf dolmas kunnen bereiden. We kijken er naar uit!

Verder is er nog één mysterie. Op onze site staat ergens ook nog een boompje/struikje van voorlopig onbestemde aard. Ik hoopte vurig op een vijgenboompje. Maar dat blijkt het niet te zijn. Eén van de nieuwkomers beweert dat het om een avocadoboom gaat. Hmm, ik durf er veel op te verwedden dat het dat niet is. Binnen enkele weken hopelijk meer duidelijkheid.

Zonnige groetjes,

Carine