Na de 'Hartelijke Plekken'-wandeling van Avansa hier in Sint-Niklaas, voel ik me intens blij en ook fier over al die warme mensen in onze stad. Het is een prachtig initiatief (dat mensen met weinig financiële mogelijkheden gratis een drankje enz. aanbiedt).
Er is zoveel nood aan vriendelijkheid, zachtheid, gastvrijheid... Ik voel me weer wat rijker want ik leerde alweer fijne mensen kennen.
Dit geeft hoop en die wil ik echt blijven koesteren. Want dat is toch wat we allemaal als mens onder mensen willen. Gezien, gehoord en liefst ook begrepen worden.
Via mijn deelname aan het project “Onderbelicht” voor mensen met financiële uitdagingen, heb ik al kunnen ervaren en vooral gevoeld wat het met mij doet om gezien en gehoord te worden. Het is al lang geleden dat ik me nog zo voelde. Jammer eigenlijk, he?
Elke mens doet op één of andere manier zijn 'stinkende' best. Daarin wil ik blijven geloven. Maar sommige mensen hebben wat meer pech op hun weg dan anderen en we hebben ook niet allemaal de ideale startpositie in dit leven.
Ik kan er dus niet tegen dat bepaalde politici vanuit hun eigen 'verwende' context spreken over zaken waar ze weinig of niets van afweten. De onzin, de stigmatiserende taal die ik deze afgelopen periode in aanloop naar de verkiezingen heb moeten aanhoren, is erg pijnlijk.
Gelukkig zijn er wij, de ervaringsdeskundigen.
Gelukkig bestaat er al zoiets als factchecking en worden politici vaak teruggefloten omdat hun beweringen op géén enkele manier met feiten en cijfers gestaafd konden worden. Bedankt VRT voor alle radio- en tv-uitzendingen hieromtrent. Chapeau!
Gelukkig zijn er wel bekwame professionals die telkens teruggrijpen naar de werkelijke armoedecijfers. Er zijn de armoedespecialisten van de KU Leuven waaronder Wim Van Lancker, die in het artikel in De Standaard van 28 mei zegt: 'Minder kinderarmoede met hetzelfde budget: Het kan'. 'We kunnen ons laten inspireren door het progressieve Canadese model'
Gelukkig zijn er wij, de ervaringsdeskundigen. Die leven in de struggle-realiteit van elke dag om het hoofd boven water te kunnen houden en ondervinden waarover het gaat.
Beste politici,
Luister naar ons, naar de mensen (professioneel of vanuit ervaring) die het (beter) kunnen weten. Luister naar deze voorstellen en we zouden er met z’n allen beter van worden.
Ten eerste: neem nu betaalbaar wonen (één van de sociale grondrechten). Je zal maar omwille van allerlei omstandigheden aangewezen zijn op een sociale woning of appartement, dan mag je blijkbaar continu gecontroleerd worden? Vanuit het beleid wordt er vooral veel geld uitgegeven aan privédetectives en niet aan het bijbouwen en voorzien van sociale woningen. Er wordt gezegd dat het wonen daar een luxe is?!
Wel beste politici, ga daar zelf eens wonen of begin eerst maar te zoeken naar een betaalbare woning maar dan wel met weinig geld op zak, levend van een uitkering of een ondermaats inkomen, alleenstaand,.. En liefst met een ietwat 'vreemdere' naam en ander kleurtje...
En dan, beste politici en beleidsmakers, is er de 'afwezige' aanpak van de kinderarmoede, wat ik ook van Peter Adriaenssens op zijn lezing hoorde.
Meer dan ééns werden mogelijke oplossingen aangereikt (o.a. het kindergeld, nu het groeipakket rechtvaardiger verdelen) maar het wordt halsstarrig geweigerd om toegepast te worden. Waarom?! Laat me toe dit niet te begrijpen. Het zou zoveel latere problemen, die de samenleving veel meer geld gaan kosten, kunnen voorkomen. Waarom zien jullie dit niet?
Vervolgens: het gebruik van het openbaar vervoer.
Beste politici, ik stel voor dat jullie eens stage lopen bij mij en (minstens) de eerste 6 maanden gebruik moeten maken van het openbaar vervoer om ergens te geraken. Jullie zouden versteld staan van jullie lange (niet geplande) reistijden en wellicht oog krijgen voor mogelijke verbeteringsacties. Stop aub met dit thema zo stiefmoederlijk te behandelen. Wij als gebruiker betalen al veel en verdienen beter!
Tenslotte: nodig mij eens uit als ervaringsdeskundige. Want vergis u niet, dat ben ik ondertussen (ongewild) geworden. Ik bedenk nu dat 'dat stage lopen' ook nog op andere domeinen van nut zou kunnen zijn. In mijn volgende brieven meer daarover. Wordt vervolgd.
Ondertussen doe ik al verder met mijn zachte, positieve fiets(tas)-actie. Mijn vlagje 'kies voor menselijkheid' blijft sowieso hangen en flapperen tot de volgende gemeenteraadsverkiezingen. Spreek me gerust aan als je me voorbij ziet fietsen. Daar kunnen boeiende, fijne babbels uit voortkomen en dat is toch wat we als mensen graag hebben... Gezien en gehoord worden.
Tot een volgende en hou het zacht.
Agnes, zachte revolutionaire en menselijke, immer positieve ook maar prutser (zoals iedereen) in het leven.
