Stilte voor de storm
Met een gezonde portie zenuwen stap ik binnen in ’t Bau-huis. Mijn eerste dag als vrijwilliger in het vaccinatiecentrum. Wat gaat dit geven?
Een korte briefing belooft een drukke dag: 950 afspraken op de agenda! Ik mag starten aan het onthaal, gelukkig met ervaren collega’s naast me die me wegwijs maken in de gang van zaken. Het belangrijkste is dat de vaccinatielijnen blijven doorlopen. Veel tijd om daarover na te denken is er niet. De deuren gaan open en vanaf dan is het gas geven.
Vaccineren en verhalen
Die middag passeren er 130 mensen aan mijn desk. Terwijl de papieren uit de printer rollen, komen steevast ook de tongen los. Jeanne komt tegen haar goesting, maar wil zo graag haar kleinkinderen weer vastpakken. Marcel verloor een paar maanden geleden zijn vrouw aan corona en wil vooral niet ziek worden. En Anna wil terug gaan dansen. Ik beaam. “I want to dance again”, weerklinkt het in mijn hoofd.
En dan plots een probleem in de rij: Francine is met het ziekenvervoer gekomen en heeft zich vergist van tijdstip. Haar afspraak was 5 uur geleden… Ik verwijs haar door naar de administratie want ondertussen staan er nog heel wat mensen te wachten. Gelukkig kunnen ze haar een nieuwe afspraak geven, en voor de 2de prik belooft ze haar papier juist te lezen.
En zo vliegt de middag voorbij. De mensen met de laatste afspraken komen nog binnen waaien. Ze zijn opgebeld via de wachtlijst en zo snel als mogelijk naar hier gekomen. Geen enkel vaccin gaat zo verloren. Vandaag zijn leerkrachten en kinderverzorgsters aan de beurt. Allemaal komen ze met een stralende glimlach binnen.
Dag 2
Als volleerde kameleon ben ik multi-inzetbaar 😊. De volgende shift sta ik bij de vaccinatielijn. Als steward begeleid ik de mensen naar een vaccinatiehokje en zorg ik dat alles goed ontsmet wordt. Na hun vaccinatie verwijs ik de mensen door naar de wachtplaats, waar ze een kwartiertje wachten onder het toeziend oog van een arts.
Maria heeft schrik voor de prik zegt ze, maar lacht dan met haar rijmpje waardoor de zenuwen al wat minder zijn. Bij het buitenkomen zegt ze dat het allemaal wel mee valt. Fons heeft er zin in en doet zowaar een dansje als hij weer buiten komt. “Dat em vree content is”, zeit em.
En ook ik krijg complimentjes over hoe goed het geregeld is en hoe goed we ons werk doen. Dank je wel!
Tot binnenkort!
Na een paar shiften valt het op hoe goed alles georganiseerd is. ’t Bauhuis lijkt een vaccinatiefabriek, maar toch is er ook tijd voor een babbel, een vriendelijk woord én om te lachen. Want je ziet het niet altijd door de mondmaskers, maar er lopen vele blije mensen rond. En mij kom je daar zeker ook nog tegen de volgende maanden!
Groetjes, Veronique